Moda na zdrowy styl życia sprawiła, że coraz więcej Polaków, zamiast spędzać wolny czas na kanapie woli przeznaczyć go na aktywność fizyczną. I bardzo dobrze, bo to jedna z najlepszych rzeczy, jakie możemy dla siebie zrobić. Nasze ciało zostało stworzone do ruchu, a jego brak powoduje problemy ze zdrowiem. Fizjoterapeuci nie mają wątpliwości, że zwykłe codzienne aktywności jak chodzenie do sklepu, zabawa z dziećmi czy wynoszenie śmieci nie wystarczą. Aby dostarczyć organizmowi solidnej dawki wysiłku, najlepiej po prostu trenować. Form ruchu jest naprawdę wiele, dlatego każdy może znaleźć coś, co mu odpowiada. Osób aktywnych fizycznie często dotyczą urazy. Występują one zarówno w sporcie amatorskim, jak i wyczynowym. Jedną z popularnych kontuzji jest zespół cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka u sportowców – przyczyny

Neuropatia nerwu pośrodkowego, potocznie nazywana zespołem cieśni nadgarstka, przez długie lata była kojarzona głównie z chorobą zawodową informatyków, kierowców, sekretarek i pianistów. Obecnie coraz częściej mówi się o tej przypadłości także w kontekście osób uprawiających sport. Zespół cieśni nadgarstka wynika z przeciążenia ręki spowodowanego wielokrotnym wykonywaniem tej samej czynności. Przyczyną takiego stanu jest długotrwały, przewlekły ucisk na nerw pośrodkowy odpowiedzialny za przewodzenie impulsów nerwowych między rdzeniem kręgowym a mięśniami kończyny górnej. Niekiedy zespół cieśni nadgarstka stanowi powikłanie po wcześniejszych niedoleczonych urazach, np. źle zagojonych złamaniach i zwichnięciach. Na podwyższone ryzyko neuropatii nerwu pośrodkowego narażone są osoby z cukrzycą, niewydolnością nerek, reumatoidalnym zapaleniem stawów i zapaleniem ścięgien zginaczy palców.

Zespół cieśni nadgarstka – objawy

W początkowych stadiach ZCN dolegliwości mogą wyglądać niegroźnie. Jednak nawet pozornie niewinnych symptomów nie należy lekceważyć. W zależności od miejsca uszkodzenia nerwu objawy zespołu cieśni nadgarstka bywają różne. Typowymi symptomami są najczęściej uczucie mrowienia i drętwienia dłoni oraz uciążliwe, piekące bóle w obrębie czterech pierwszych palców (od kciuka do połowy palca serdecznego). Czasami towarzyszy im ból łokcia i stawu ramiennego. W stadium zaawansowanym mogą pojawiać się osłabienie mięśni i zaburzenia czucia, powodujące trudności w chwytaniu przedmiotów i utrzymywaniu równowagi (np. przy podnoszeniu sztangi czy graniu w tenisa). Objawy zwykle nasilają się po skończonym treningu lub w nocy.

Leczenie zespołu cieśni nadgarstka u osób uprawiających sport

Zmiany degeneracyjne włókien nerwowych u sportowców mogą prowadzić nawet do całkowitego upośledzenia działania nerwu pośrodkowego. Dlatego jeśli tylko zauważymy u siebie podejrzane symptomy, należy jak najszybciej udać się do lekarza. W diagnostyce neuropatii nerwu pośrodkowego kluczowe znaczenie mają wywiad i badania obrazowe. Leczeniem schorzenia zajmują się neurolodzy i ortopedzi (u osób aktywnych fizycznie przede wszystkim ci specjalizujący się w medycynie sportowej). Zastosowanie mają tu zarówno techniki zachowawcze (odciążenie i unieruchomienie nadgarstka), jak i metody operacyjne. Ważnym elementem terapii jest rehabilitacja. Jej celem jest jak najszybsze przywrócenie pełnej sprawności ruchowej. Aby złagodzić ucisk struktur nerwowych i zmniejszyć obszar stanu zapalnego zalecane jest wykonywanie odpowiednich ćwiczeń. Wysoką skutecznością w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka cechują się także zabiegi fizjoterapeutyczne (np. fala uderzeniowa).